وطن یعنی فساد بی نهایت................ وطن یعنی که دین عین سیاست
وطن یعنی عبا عمامه نعلین.............. وطن یعنی که نحسی بین سعدین
وطن یعنی زمان رنگ سیاهی........... وطن یعنی تباهی در تباهی
وطن یعنی عزا وگریه زاری................زدن زنجیر از بهر ناهاری
وطن یعنی عزای بی نهایت............... سروسینه زدن بهر شفاعت
وطن یعنی خرد تعطیل کردن............ برای خرشدن تعجیل کردن
وطن یعنی خدای تشنه‌ی خون........ وطن یعنی بمانی مسخ ومجنون
وطن یعنی جوانان بر سر دار..............وطن یعنی بها دادن به ادبار
وطن یعنی دعای ندبه واشک............ زدن بر سر برای آب یک مشک
وطن یعنی اسیر دام تزویر................ وطن یعنی که بد افتاده‌ایم گیر
وطن یعنی چو بَرّه زنده ماندن.......... به هرسویی که چوپان گفت راندن
وطن یعنی قبول سفله بودن............. وشیخی را به خود قیم نمودن
وطن یعنی ضلالت فقر نکبت..............وطن یعنی تعصب جهل خّفت
وطن یعنی که عزت رفت بر باد.......... زگمراهی نگر بر ما چه افتاد
وطن یعنی ببین اسلام این است.........بمانی معتقد اوضاع همین است
ساسانی 3/3/1388
